ağaç, akaç, alnaç, anaç, araç, argaç, ataç, ayıraç, ayraç, babaç, bağlaç, bakraç, basaç, belirteç, boşaltaç, bozaç, büyüteç, çekiç, çoğaltaç, dağlıç, dikeleç, doğaç, dolanaç, döneç, döveç, duraç, duyuraç, düzeç, gereç, gömeç, göstereç, güleç, güneç, ileteç, imleç, ineç, işleteç, kakaç, kaldıraç, kaynaç, kındıraç, kıraç, koşaç, küpeç, kurutaç, ortaç, pişireç, sarkaç, sarsaç, sayaç, sıralaç, sokaç, süreç, tıkaç, tokaç, topaç, toplaç, tümleç, tutaç, üfleç, ulaç, üreteç, vuraç, yakaç, yalıtaç, yamaç, yansıtaç, yazaç, yeleç, yolaç, yükselteç, yumuşataç
1. AĞAÇ sözün kökeni üzerinde Türkçemizde -aç/-eç (= Aç) ekleri var. Bunları nasıl ne yoğunlukta kullanıyoruz? Örneğin ağaç sözün -aç ekinden türediğinin bilincinde miyiz? Prof. Dr. Vecihe Hatipoğlu 1972 yılında okunması gereken “‘Ağaç‘ ve ‘Su‘” adlı bir dil yazısı yayınladı. Bu yazıda ıg > ag > ak kökleri arasında biçim ile anlam yakınlıklarını gösterip “akmak” […]
